Kleuren en vormen
Het blijft spectaculair: een tuinplant die in de winter schitterend bloeit. De kerstroos trakteert je van januari tot en met april op knoppen en grote bloemen met een prachtige kroon als hart. De bladeren zijn donkergroen met soms een grijze waas en voelen een beetje leerachtig aan. Sneeuw of vorst doen de kerstroos niets. De plant laat bij vorst weliswaar alles hangen, maar komt vanzelf weer overeind als de temperaturen omhoog gaan. Intussen blijft kerstroos bloeien, zowel in de volle grond als in potten en bakken. Stoere tante!
De botanische naam van de kerstroos is Helleborus. Naast de witte versie, waarvan de bloemen richting voorjaar bij wijze van voorpret al een groene zweem krijgen, zijn er ook andere kleuren, zoals die van de Helleborus orientalis. Deze tuinplant is ook wintergroen, maar dan met bloemen van wit, geel en abrikoos tot roze, donkerpaars en gespikkeld.
HERKOMST
In het wild groeit de kerstroos in de bergachtige gebieden van Centraal en Zuid-Europa en Klein-Azië. De eerste bekende vermelding van de plant stamt uit 1400 voor Christus, toen ziener/arts Melampus erover schreef. De plant reisde met landverhuizers mee naar de Verenigde Staten, waar de plant als winterbloeier symbool staat voor pionieren en overleven.
TRIVIA
- De naam Helleborus komt van het Griekse 'helein' (doden) en 'bora' (voedsel), een waarschuwing dat de plant giftig is.
- Grappig: ondanks de naam behoort kerstroos uit de ranonkelfamilie.
- Volgens een oude legende zou de eerste kerstroos in Bethlehem zijn ontsproten, uit de tranen van een arme herder. Hij had geen geschenk voor het kindje Jezus en kon zo toch bloemen geven.
- Helleborus speelt een rol in vele volksverhalen. In de middeleeuwen strooiden mensen de bloemen op de vloer van hun huizen om boze geesten weg te houden. Ze zegenden hun dieren met kerstroos, maar geloofden tegelijkertijd dat heksen de plant gebruikten voor hun banvloeken en dat tovenaars zich ermee onzichtbaar maakten.
